Het veld in!

Ik heb stiekem best veel geluk met mijn onderzoeksstage. Want hoewel mijn onderzoek over organisaties gaat, gaat het echt alleen niet over kantoorwerk. De organisaties zijn namelijk ook vaak actief ‘in het veld’, wat betekent dat ze op pad gaan in de regio, en daar ter plekke met mensen gaan praten, projecten bekijken en activiteiten ondernemen. Ook afgelopen week besloot ik spontaan om weer mee te gaan ‘het veld in’. En deze keer een echt veld; we gingen namelijk ‘cattledips’ observeren, dat zijn een soort koeien-was-installaties. In deze was-installatie baad de koe in een vaccin, wat helpt tegen veel koeienziektes. Als een boer dit iedere twee weken doet, leven zijn koeien veel langer. Het probleem hier is echter dat veel was-installaties kapot zijn, of niet gevuld met vaccin. En dat is weer de schuld van de lokale overheid, die zich niet aan zijn verantwoordelijkheid houd... Een deel van mijn veldtrip zijn we dus weer gaan praten met de lokale overheid, maar ook zijn we naar de middle-of-nowhere gereden waar we in een weiland zo’n cattle dip bekeken en met de lokale boeren gingen praten. Dit was allemaal erg interessant, en zo tof om zo midden in de natuur en in kleine dorpjes te zijn!

Het was ook een fijne afwisseling van mijn vele kantoordagen daarvoor. Ik ben nu echt begonnen met de analyse van mijn data, wat betekent dat ik gewoon veel op mijn computer zit te typen. Veel minder leuk natuurlijk dan het verzamelen van nieuwe data, maar ook lastig om dat het zo definitief voelt! Waar begin je als je zoveel interessante data hebt? Volgende week vrijdag moet ik een soort rapport inleveren aan SNV-Mwanza, en dan ook een presentatie houden. Dus dat is de eerste stap naar mijn thesis, waar ik dan nog 3 maanden aan ga schrijven. De presentatie word heel gaaf, de lcbs en veel van mijn SNV-collega’s zullen aanwezig zijn, en we gaan naar aanleiding van mijn presentatie gelijk discussieren over de implicaties van mijn resultaten. En daar ben ik heel benieuwd naar, ook naar hun feedback en wat ze er mee gaan doen! Maar natuurlijk is het ook best spannend, en daardoor staat er nu weer even wat druk op de ketel om echt te beginnen met die analyse!

En ook die druk is fijn, en die had ik ook echt even nodig. Ik heb vorige week niet geblogd omdat ik echt even een baalweek had, en geen zin had jullie daarmee te vervelen ;). Maar het moet gezegd worden, het blijft af en toe flink frustrerend hier en sommige dingen wennen nooit! Vorige week had ik er echt even genoeg van, en wilde ik graag naar huis. Ik mis veel dingen van thuis, vooral de spontaniteit om zomaar iets leuks te doen op een avond, en dat je dan nergens rekening mee moet houden of bang voor hoeft te zijn. Dat laatste komt ook doordat mijn collega onlangs is bestolen, en ik het vaker hoor de laatste tijd. Je word er bang van en voorzichtig, en dat is geen fijn gevoel. Ook overdag kun je niet zomaar alles doen waar je zin in hebt. Ergens rustig in je eentje gaan zitten (bijvoorbeeld met uitzicht op het meer), dat kan niet want er komt meteen iemand naast je zitten die met je wil praten. Niet altijd gezellig, vooral omdat ze vaak over geld beginnen... Met zn tweeen dingen gaan doen, is al veel beter, maar ook geen garantie voor rust. Het gebeurt hier bijvoorbeeld te vaak dat mensen ‘Mzungu’ naar je gaan schreeuwen (blanke!), en of je nou reageert of niet, hylarisch vinden ze zichzelf sowieso en ze lachen je dan ook keihard uit daarna. Waarom? Geen idee... en dat maakt het extra irritant. En ook dit gebeurt overal: op markten, in dalla dalla’s, als je gewoon ergens naar toe loopt... En echt alle mzungu’s hebben daar last van en vinden het irritant...

Maar goed, zoals ik al zei, wilde ik hier geen heel blog aan besteden. Het grootste deel van mijn tijd is nog steeds erg leuk, en achteraf kan ik vast om bepaalde dingen lachen. Maar ik zou hier echt nooit kunnen wonen, en ben blij dat ik over twee weken weer alles kan doen waar ik maar zin in heb!