Hospiteren, solliciteren, frustreren en amuseren

Er is weer veel gebeurd afgelopen week. Al lijkt dat ook vooral zo omdat alles hier zo anders is. Eigenlijk ben ik deze week alleen maar gaan werken, heb ik boodschappen gedaan, nog een keer wat meer gaan shoppen en ben ik uitgeweest. Hele normale dingen, maar hier zo’n andere ervaring! Het enige echt bijzondere is dat ik deze week een nieuwe kamer heb gevonden. Hieronder een uitgebreider verslag!

Allereerst op mijn stage: het gaat bijzonder goed! Collega’s zijn heel aardig en behulpzaam, ik heb alle faciliteiten die ik nodig heb en krijg ook toegang tot allerlei documenten die ik gebruik voor mijn onderzoek. En mag ik de hele tijd vragen stellen en vinden ze dat alleen maar interessant. Ook heb ik deze week mijn research assistent aangenomen: een vrouw die me gaat helpen met vertalen en met wie ik ook moet gaan discussieren om te kijken waar mijn westerse blik en haar Tanzianiaanse blik verschillen: heel leuk! Het sollicitatieproces was heel interessant: zo veel mensen zijn hier op zoek naar een baan. Ze komen dan gewoon langs en vragen om een baan, iedere week wel 2. Ze weten vaak niet eens precies wat SNV doet, en hebben misschien een heel andere studie gedaan, maar proberen het toch. Mijn baan was niet zo’n moeilijke dus heb ik maar liefst 5 meisjes een kans gegeven. Gelukkig zat er een hele goede tussen, ben benieuwd naar onze samenwerking! Ook heb ik ondertussen een tweede organisatie gekozen waar ik mee ga samenwerken. A.s week heb ik een gesprek met hen.

En dan het shoppen! Vorige week vond ik de markt echt geweldig maar ook overweldigend. Dinsdag ben ik teruggegaan en heb ik zelf boodschappen gedaan. Dat ging heel goed en ik was helemaal trots op mezelf! Na mijn bezoek aan het huis op woensdag had ik een lijstje gemaakt met dingen die ik nodig had voor mijn eigen kamertje: een waterkoker, thermoskan, lakens voor mijn bed en nog wat meer. Hier had ik de hele zaterdagochtend voor uitgetrokken en dat was ook wel nodig: na 4 uur struinen, zoeken, onderhandelen had ik nog pas de helft! Het onderhandelen gaat hier anders dan in Azie en dat vind ik zo frustrerend! Ik weet nog niet goed hoe het moet hier waardoor ze vaak een te hoge prijs vragen, soms zelfs hoger dan in Nederland! Dan koop ik het toch maar niet, wat dus niet echt opschiet...

Woensdag dus naar een kamer gekeken. Deze kamer huur ik van iemand die SNV goed kent, wat waarschijnlijk erg scheelde in het onderhandelen, hij vroeg meteen een redelijke prijs en bood me de beste kamer aan. De kamer is in het universiteitsgebied, zo’n 12 km van het centrum maar goed bereikbaar per bus en dalla dalla. Het was fascinerend om de universiteit te zien: zo anders dan in Nederland (of HK). Het zijn veel kleinere gebouwen, midden in het groen. Veel studenten lopen en zitten buiten. Het is heel uitgestrekt en ziet er totaal niet formeel uit. Achter de universiteit was mijn studenthostel, ook heel anders dan jullie je kunnen voorstellen. Het is een compound, ommuurd met hek en bewaker (zoals alle huizen hier). Je komt dan een binnenhofje in met daaromheen allemaal kamers, alleen op de begane grond. In de gedeelde kamer dan twee bedden en douche en toilet, op zo’n 10m2. Zo’n 20 kamers rond het binnenhofje, waar een hoop was hangt, veel studenten rondlopen, maar ook kippen lopen (!). Er zijn ongeveer 3 binnenhofjes en achterin is mijn kamertje. Zoals ik al zei heb ik de beste (en duurste: 75eu p/m ipv 50eu die ze dan delen ;)). Mijn kamertje is ongeveer 12m2 en bevat naast een bed ook 2 banken en een tv. Ook heb ik een badkamertje van 1m2 met een douche (warm water!) die boven de wc hangt; ook heel normaal hier. Heel prima dus, en het lijkt me erg leuk om tussen de studenten te wonen. Ik werd die middag al aan mensen voorgesteld. Het voordeel is dat bijna iedereen er engels spreekt.

En ik ben die zaterdag dus ook nog uitgeweest! De meeste van mijn avonden zijn trouwens heel saai. Ik lees wat af en skype wat, als er al stroom is. Ik slaap vroeg en veel, dus aan mijn ontspanning kom ik wel. Zomaar naar buiten gaan om rond te lopen is te gevaarlijk, dan moet ik echt een taxi hebben, dus ik spreek liever overdag af. Naar dit feestje ging echter een groep mensen en ik kon met hen meerijden. Het was zo’n 50km buiten de stad, aan het meer. Een feest met alleen maar mzungu’s, aangezien het relatief duur was. Wel heel leuk om zo meer mensen te ontmoeten die al een tijdje in Mwanza wonen en te horen wat zij leuk/gek of moeilijk vinden. Het was een leuke avond met toplocatie, Afrikaanse dansshow, lekker eten en genieten van het meer. Helaas eindigde voor mij de avond vroeg omdat ik last kreeg van mijn maag. Het bleek een voedselvergiftiging te zijn... Zondag en vandaag doe ik dus rustig aan, al kan ik vandaag wel weer wat documenten over SNV lezen. En morgen ga ik proberen te verhuizen naar mijn nieuwe kamer. Toch kijk ik terug op een leuk feest, heb ik weer leuke mensen ontmoet en een leuke week gehad.

Groeten Rianne

ps: nog steeds geen foto's vanwege het falen van mijn pc/camera verbinding.