weer 2 reisverslagen van Nepal!

Ik ben nu net 1 dag thuis, en al weer helemaal opgenomen in de stress en efficientie van mijn HK studentenleven.(3 examens in 1 week, waarvan ik 1 al gisteren, vers vanuit het vliegtuig, heb moeten maken... :S) Dat treinen hier op tijd rijden is fijn, maar betekent ook dat ik zelf weer begin te rennen en te vliegen van hier naar daar. Deze week word een zware week, maar dit weekend ga ik eerst Nepal verwerken, uitschrijven (ik loop zwaar achter, dat hebben jullie wel gemerkt..) en de 1400 (!) foto's een plaatsje geven op internet. Verder wil ik jullie allemaal heel erg bedanken voor de reacties die blijven komen, ik geniet daar echt van! Ook bedankt voor alle verjaardagswensen! Echt superlief dat er aan me gedacht word! Nu eerst de verslagen van 18 - 24 oktober. (tis weer een samenvoegsel, dus let niet op werkwoordstijden en verwijzingen).

-------------------------------------
In de afgelopen week heb ik niet alleen geweldige dingen gedaan, ik heb ook geweldige mensen ontmoet! Door dat ik nu bij Sangharsh en zijn broers logeer leer ik hen allen en de dagelijkse cultuur steeds beter kennen. Maar ik leer ook bezoekers kennen, zoals hun moeder, de ooms en tantes etc. Familieleven is hier heel belangrijk, en ik merk telkens dat ze elkaar waar dan ook mogelijk helpen en financieel bijstaan. Sangharsh is hier, ook al woont hij in Nederland, nog altijd deel van. Maar vooral in Nepal is hij continu bezig met het regelen en organiseren van de familie’s economie en welzijn. Er word continu gebeld tussen familieleden, en men komt bij elkaar op de thee voor een babbeltje.

Het tikka festival (dit is niet de officiele naam, maar door mij zo genoemd) is een echt familefestival, en is de laatste dag van het Diwali festival. Op deze dag komen broers en zussen samen, en waar geen zus is, neven en tantes. De zus is een belangrijke spil, aangezien zij degene is die een tikka (een stip/streep van gekleurd poeder) op je voorhoofd moet aanbrengen. Deze tikka is een religieus symbool, en brengt geluk. In ruil voor deze tikka krijgt zij geld van haar broers, waarvan zij een deel echter weer moet gebruiken om ‘kado’s’ te kopen voor de broers. Dit kado is een schaal met fruit, noten en gedroogd fruit, chocola, en roti (een soort ring van knapperig oliebollendeeg).

Een bijzonder festival dus, en een hele eer dat ik daar bij mocht zijn! Sangharsh heeft zelf alleen broers, maar gelukkig zijn er tantes en dus verzamelden we allen in het huis van de broer van zijn vader. Zo’n 6 mannen zaten daar in een halve kring op de vloer, met in hun midden de ingredienten voor de tikka (gekleurd poeder, water, maar ook bloemen). Rond 12 uur smiddags begint de ceremonie, en komen de zussen de kamer binnen. Er word dan eerst met water een cirkel getekend rondom de inzittenden. Vervolgens krijgen alle mannen een kleurige tikka. Eerst word een streep van geel poeder getekend, waarna ongeveer 8 stippen in verschillende kleuren onder elkaar op het voorhoofd gedrukt worden. Daarnaast krijgt de man water op zijn haar, en een bloem op zijn hoofd en schouders. Nadat alle mannen geweest zijn, krijgen zij allen nog een bloemenkrans om zich heen, en een nepalees hoedje op hun hoofd.

Na de ceremonie, halen de vrouwen hun kado’s en brengen ze alle schalen in de kamer. Als de kamer gevuld is, krijgt iedere man de kans om iedere vrouw (in dit geval waren er 4 zussen, en 6 mannen) hun geld te geven. In het briefje word een bloem gevouwen en bij het toereiken van het geld, word ook een bedankbuiging gemaakt, of worden de voeten aangeraakt. Als iedereen aan de beurt is geweest word de ceremonie afgesloten met een rijstmaaltijd voor alle aanwezigen, en blijven velen nog lang hangen. Er word gedanst op traditionele muziek, chai gedronken, en er worden nog altijd lakshmi spellen gespeeld en met geld gegokt. Een mooie feestelijke dag dus, en nogmaals voor mij zo’n eer om bij aanwezig te zijn!

Het lastige van mijn omgang met Sangharsh’s familie is dat niet iedereen van hen (voldoende) engels kan. Zo kan ik met Sangharsh’s moeder helemaal niet spreken (zij kan geen engels, ik geen nepali), en hoewel we veel grapjes maken en met symbolen enzo praten, blijft het toch erg lastig! De familieleden die engels praten doen vaak hun best voor mij, maar het is voor hen ook lastig om continu in een andere taal te praten, wat er op neer komt dat ik vaak niet veel begrijp van wat er gebeurt om me heen. Dan is het best lastig om ze echt te leren kennen en een leuke tijd met ze te hebben. Desondanks merk ik dat ze het allen fijn vinden om met mij om te gaan, en erg gastvrij zijn. Waar ze kunnen vragen ze naar mijn cultuur of wat ik hier allemaal doe, maar vooral wat ik van Nepal en van het Nepelese voedsel vind. Naast familieleden leer ik ook vrienden van Sangharsh, buren (vooral de kleine kindjes) etc kennen.

De afgelopen dagen heb ik ook nog andere dingen gedaan. Zoals het museum bezocht en veel geleerd (ook door praten en het lezen van Rabindra’s schoolboek) over Nepal en zijn recente geschiedenis. De oudere geschiedenis heb ik bekeken op Durbar Square waar antieke paleizen en tempels staan. Verder heb ik heerlijk geshopt. Nepal is een goedkoop land om te shoppen, en je kunt er best veel westerse kleding vinden. Daarnaast vind je er ook prachtige sarees en andere traditionele kleding. Verder is Nepal het land van pashmina sjaals, hippiekleding, en festival mundial achtige kleding. Ik heb dus heerlijk ingeslagen!

Tot slot hebben we de laatste dagen ingepland, en zijn we druk bezig met het regelen van de terugreis via India. We komen bijna tijd te kort, en ik moet nu echt tijd zoeken om nog snel wat artikelen voor school te lezen.. :P Maar ja, waarom theorieen lezen als ik nu zoveel leer in de ‘ echte wereld’ over deze cultuur, cultuurverschillen en wat dat met je doet? Al deze dingen zetten me stiekem wel echt aan het twijfelen of een master in de culturele antropologie misschien een optie is naast mijn organisatiewetenschappen? ^^
Xx Rianne

------------------------------------
Nepal: Chitwan National Park, manakamana temple & mijn verjaardag!
Nepal is een land met prachtige cultuur, en zoals gezocht ook overweldigende natuur. Een van de beste plekken om deze natuur te bekijken is in Chitwan. Er is daar een groot beschermd natuurpark, waar je nog echt de jungle in kunt en waar bijzondere diersoorten leven, waaronder tijgers, neushoorns, krokodillen maar ook heel veel vogel en vissoorten. Hoewel Chitwan een eindje van Kathmandu afligt besloten we er toch naar toe te gaan, en een safari tocht daar te maken. Chitwan ligt in een andere klimaatzone, het is er broeierig, het landschap is plat en tropisch en groen. Een heel verschil met Kathmandu waar het soms nog best koud kan zijn! De reis naar Chitwan was al een mooie natuurbelevenis, de grootste afstanden in van die heerlijk afgeladen bussen (sarcastisch.. wat mis ik de NS op dit soort momenten) en het laatste stuk met paard en wagen! In Chitwan zelf moesten we een gids huren (anders is het te gevaarlijk...) wat ook wel weer erg leuk was, want zo werden we op allerlei dieren gewezen. Ik heb een krokodil, bijzonder hert, een heleboel wilde apen, en mooie vogels gezien. Helaas geen neushoorns of tijgers, maar je moet blijkbaar wel erg veel geluk hebben om die tegen te komen (en geluk als je ze tegenkomt... ze kunnen namelijk behoorlijk agressief zijn, en het zou niet de eerste keer zijn dat arme touristen bomen in moesten en daar een uur moesten wachten tot het dier tot rust is gekomen...). De natuur in Chitwan is zelf ook al een hele belevenis (vond ik, voor Sangharsh was dit vroeger zijn achtertuin...). Er zijn bijzondere bomen, lange grassen, lianen; en de wandeling liet ons overal overheen stappen, en door minipaadjes sluipen. Verder zagen we overal vlinders, bijzondere insecten (gelukkig geen spinnen), en vertelden de gidsen alle namen van de beesten. Een bijzondere belevenis!

Die avond hebben we in een hotel geslapen om de volgende ochtend een bus te pakken naar Manakamana. Manakamana is een soort bedevaartsoord voor de hindoes, aangezien er een belangrijke tempel staat van een essentiele god. (dit verhaal hoor ik vaker...:P) De grap is dat de manakamana tempel op een grote berg gebouwd is, waardoor de reis dus echt een pelgrimstocht werd waar ongeveer een halve dag over geklommen moest worden. Tot dat er een slimme investeerder op het idee kwam er een kabelbaan te bouwen, en op die manier miljonair werd! ^^ De tocht naar manakamana is een belevenis in zichzelf en bied geweldige uitzichten op de bergen, de rivier en de sneeuwbedekte Annapurna. Eenmaal bovengekomen waan je je in een hindoeistische wereld. Mensen staan er in een superlange rij te wachten tot ze 2 minuten in de tempel mogen zijn. Ze nemen allen kado’s mee voor de god, of kopen die in een van de kraampjes in het dorpje. Kado’s zijn bloemen, fruit, speciale touwtjes etc. Maar er zijn ook veel mensen die echt veel goddelijke hulp nodig hebben en een kip of geit mee naar boven nemen. Deze kip of geit word in de tempel ritueel geofferd door hem daar te doden en op te snijden. Vervolgens kan het vlees weer mee naar huis genomen worden en aan de familie te eten gegeven worden. Geit of geen geit, iedere hindoe komt daar met een vraag om hulp of bedankje, en allen zijn blij deze plaats ooit bezocht te hebben. De plaats bood mij deze bijzondere ervaring, maar ook mooie foto’s van het uitzicht, het authentieke dorpje en de mensen. Dit alles als een kado van Sangharsh, alvast voor mijn verjaardag van de volgende dag.

En vandaag ben ik dus jarig! Natuurlijk raar, en zelfs een beetje naar om je verjaardag te vieren zonder je familie, maar heel fijn dat Sangharsh in ieder geval bij mij is! Zijn hele familie had gedacht aan mijn verjaardag, en zo werd ik vanochtend overdonderd met lieve kadootjes! Ik kan ondertussen mijn hele armen behangen met prachtige rinkelarmbandjes! Ook de andere kadootjes waren prachtig en het is zo lief van ze! Op mijn verjaardag zijn we naar Pashupathinaat geweest. Ook een bedevaartsoord met een belangrijke god. Deze god heet Shiva (kennen jullie misschien wel), en de tempel is een ode aan de liefde tussen Shiva en Parvati. (men gelooft dat toen Parvati overleed, Shiva zo verdrietig was dat hij het lichaam van Parvati altijd nog bij zich droeg, op een grote reis door de wereld. Onderwijl deze reis verloor Shiva echter lichaamsdelen van Parvati waarvan een been en het hoofd op de plek is gevallen waar nu deze tempel is gesticht. Gelukkig voor Shiva is Parvati gereincarneerd, en zijn ze later toch weer samen getrouwd!) Pashupatinath is de grootste hindoetempel van de wereld en bevat een rivier die hierdoor net zo heilig is als de Indiase Ganges. Ook hierin zwemmen mensen terwijl deze heel vies is. Daarnaast worden op de oevers van deze rivier mensen gecremeerd binnen 24 uur na overlijden. De hele familie en bekendenkring is daarbij, en het is een bijzondere ceremonie om te zien. Ik heb echter niet lang gekeken, werd er een beetje melancholisch van op de dag dat ik net 21 ben geworden... Vanmiddag zijn we nog even op bezoek geweest bij tante, en hebben we met ijs in plaats van taart mijn verjaardag gevierd. Daarnaast heb ik een groep mensen uitgenodigd voor een etentje om mijn verjaardag te vieren. Het verslag daarvan komt de volgende keer!

xx Rianne

ps: ik heb ook even snel mijn mail gecheckt, en ben echt blij met al die verjaardagswensen! Superbedankt! Ik heb nu nog geen tijd om ze allemaal te lezen, maar ga dat zeker later doen! Echt bedankt bedankt bedankt!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------