Mijn eerste ervaringen in Nepal

Ik ben nu drie dagen in Nepal, het land waar mijn vriend vandaan komt en nog steeds zijn familie heeft wonen. Het is gigantisch fijn om hem weer te zien, en bijzonder om te merken hoezeer we elkaar gemist hebben de afgelopen tijd. Hij geeft mij veel rust en is heel lief, twee dingen die ik nu en de afgelopen tijd zeker nodig heb (gehad). Wonen in een ander land doet veel met je, en houd je constant bezig. Praten helpt, en Sangharsh (mijn vriend) heeft zelf ook het een en ander mee gemaakt toen hij naar Nederland vertrok, zo’n vijf jaar geleden. Ik logeer nu in zijn huis in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, waar zijn broers momenteel wonen en studeren. Deze broers zijn heel aardig en behulpzaam, maar ook heel geinteresseerd in mij. Een van hen wil ook studeren in het buitenland, en we hebben hier met zijn allen goed over gepraat, over de voor en nadelen, en wat het met je doet om te wonen in een land dat niet het jouwe is, waarin alles anders is, en je je ‘ een vreemdeling ‘ voelt.

Het land Nepal, is daarin nog extremer dan Hong Kong. Het is een prachtig land, heel kleurrijk, natuurrijk en de mensen zijn heel vriendelijk en gastvrij. Het is het land bij uitstek om door heen te trekken, door gigantische bergen zoals de mount everest en de annapurna. Het is ook het land waar je heen moet om cultuur redenen. De cultuur hier is heel anders, en, in mijn ogen, ook heel rijk. ER zijn prachtige tempels, paleizen, mooi geklede mensen etc. Mensen zijn trots op hun land, ook al is het, in objectieve zin, niet best met Nepal gesteld. Ik zie hier veel armoede en chaos. Er ligt veel rotzooi op straat, wegen zijn nauwelijks geasfalteerd, rivieren zijn gigantisch smerig en stinken, en het verkeer rijd er zonder regels en met veel uitlaatgassen.

Ik ben twee jaar geleden in India geweest, en heb daar al veel armoede gezien en ervaren. Toch blijft het zeer indrukwekkend als je er niet om heen kunt. Toendertijd ben ik zelf actief geweest om deze arme mensen te helpen, nu kan ik dat niet (een klein beetje, maar dat verhaal komt later). Hier zie ik de armoede ook overal, zowel in de stad als in de dorpen waar we door heen zijn gereden en hebben bezocht. Ook hoor ik over de armoede in het verleden van Sangharsh in zijn familie, die opgegroeid is in een klein dorpje als arme boerenjongen, waardoor het allemaal nog veel dichterbij komt. Sangharsh vertelt me veel over zijn land, en is daardoor de perfecte gids. Ik weet nu al delen van de geschiedenis, het politieke systeem en de economie van Nepal. Maar ik ervaar ook de dagelijkse levensstijl van zijn familie, de manier waarop zij de dingen hier doen. Zo zit ik niet in touristenbusjes, maar opgepropt in goedkope bussen. Doen wij de boodschappen niet in het westerse gedeelte van de stad, maar gewoon in kleine winkeltjes in de buurt. Niet omdat Sangharsh zichzelf nu geen luxe leven kan permiteren, maar omdat hij altijd zo geleefd heeft in Nepal, en nu niet uit de hoogte wil doen.

Kortom, deze ervaring is nu al heel bijzonder voor mij. Ik leer hier heel veel, en soms zelfs zo veel dat het eng is en ik er voor weg wil kruipen. (cultuurshock). Nu na 3 dagen begin ik wat plekken te herkennen, en word het daardoor wat rustiger in mijn hoofd. Maar ik blijf me afhankelijk voelen, en besef dat ik hier, met al mijn westerse kennis en onafhankelijkheid, niets kan. Vandaag is gelukkig een rustdag, en heb ik vooral weer gestudeerd (ook dat gaat door, ik heb vandaag zelfs een toets via internet!). Maar er staan nog veel dingen op het programma: het bezoeken van Dhading, het dorpje waar Sangharsh geboren is en zijn moeder nog steeds woont; het vieren van Diwhali, een hindoe festival met Sangharsh en zijn familie, het bezoeken van 2 ontwikkelingsprojecten in Nepal via Baalak, een nederlandse hulporganisatie, maar ook touristischere tripjes en een safari.

Ik ga jullie proberen op de hoogte te houden, maar internet is hier schaars, evenals mobile netwerk. (Bellen naar mijn hk nummer heeft sowieso geen zin… ) Mailtjes beantwoord ik wss pas over 3 weken, maar lezen zal ik wel proberen.

OO nu heb ik nog niet eens verteld over wat ik precies gedaan heb in de afgelopen dagen! Naast korte tripjes door Kathmandu ( de echte touristische highlights doen we later), ben ik in de bus gestapt op weg naar Tattopani (vertaald; heet water!). Dit dorpje bevat een bron met heet water, (vandaar de naam) en ligt aan de grens met China. Sangharsh en zijn broers zijn de grens over geweest om wat goedkope spullen te kopen. OOk ik probeerde daar te komen, wat grappige situaties veroorzaakte, maar helaas niet lukte. Kennelijk ben ik toch nog niet chinees genoeg..^^ De bustocht voerde door de Himalaya, langs een grote rivier, wat geweldige uitzichten opleverde. Nepal is echt een gigantisch mooi land, met een natuur die niet op kan tegen de Franse Alpen.. :P Ik heb echt genoten van deze trip, hoewel deze me ook de zogenaamde ‘hoogteziekte’ opleverde duizeligheid en vermoeidheid door teveel hoogteschommelingen binnen een korte tijd. Die heb ik echter door veel te slapen en de geode zorgen van Sangharsh overleefd. :) Veel meer dan duizeligheid houd het gelukkig niet in.

Alles gaat nu goed met mij, en ik heb gigantisch veel zin in het vervolg van deze trip. Nu ga ik lekker momo’s eten (die noemt men dumplings in China, en hebben jullie niet in NL, wat gigantisch jammer is, want ze zijn superlekker!!). tot de volgende keer!

Xx Rianne

Ps: wat stiekem dan wel weer grappig is, is dat Sangharsh speciaal voor mij Vlokken en Hagelslag heeft meegenomen, waar ik ook echt gigantisch van geniet! Over cultuur gesproken ^^. ..